Dagboek van influencer Rose: ‘De oude Rose had gelachen om gekkies die hun lief en leed online gooien’

“Ik zeg mijn appartement op en emigreer naar een iglo in Alaska waar geen wifi is.” Jammerend hang ik aan de telefoon met mijn vriendin Noor. Ik heb zojuist de ergste 24 uur van mijn leven gehad nadat ik viraal ben gegaan. Het leek me mooi om het filmpje waarop ik in huilen was uitgebarsten bij Nadia’s massagesessie online te gooien.

Als influencer deel ik immers dingen die me raken en dit was zo’n intens moment voor mij. Maar een of ander populair Instagram-account dat coaches op de hak neemt, had mijn video opgepikt en geplaatst met de opmerking: ‘The Oscar for best drama goes to…’ Ik wilde ter plekke sterven toen ik alle comments zag waarin mensen me compleet belachelijk maakten.

‘De krokodillentranen van Waylon zijn nog geloofwaardiger,’ schreef iemand. Zelfs mijn zus had grappend geappt: ‘Moet ik een doos tissues sturen?’ “Joh, zie het positief,” zegt Noor, “het heeft je dertigduizend nieuwe volgers opgeleverd.” “Ja, mensen die hopen op nog meer ellendige filmpjes. Puur leedvermaak! Hoe kan ik mezelf nu nog professioneel neerzetten?”

“Je moet het misschien wat minder serieus nemen. Instagram is een leuke manier om je geld te verdienen, maar niet je echte leven.” Die opmerking uit de mond van Noor, die elke scheet online gooit, verrast me. Ze vervolgt: “Ik weet wat je nu denkt: girl, jouw leven ís Instagram. Maar eigenlijk plaats ik vooral mooie plaatjes. Ik speel een rol, de echte Noor krijgen alleen de mensen die dicht bij me staan te zien.”

Haar woorden zetten me aan het denken. Heb ik mijn ziel aan de duivel verkocht door zo veel bloot te geven? Het heeft me inderdaad in korte tijd veel volgers opgeleverd, maar is dit wat ik werkelijk wil doen met mijn leven? Vroeger droomde ik van filmscenario’s en boeken schrijven, ik heb naast mijn studie marketing & communicatie zelfs een complete scriptopleiding gevolgd.

Maar ironisch genoeg ben ik de hoofdrolspeler in mijn eigen drama geworden. Ik voel me ineens zo’n idioot. De oude Rose had heel hard gelachen om gekkies die hun lief en leed online gooien voor de likes; nu ben ik zelf zo’n gekkie geworden.Ik bedank Noor voor haar wijze raad, pak mijn vlogcamera en loop naar buiten om mezelf te filmen in het parkje om de hoek. Nu met een flinke dosis zelfspot.

Al grappend neem ik mijn eigen idioterie op de hak. Na tien minuten druk ik tevreden op ‘pause’ en loop ik terug naar huis. Ik ben zo verdiept in mijn camera, dat ik bijna tegen hém opbots: Jesse. Mijn hart slaat meteen twaalf slagen over. Ik heb niks meer laten horen na die nacht waarin hij boos is weggelopen en schaam me ineens kapot. “Hé Rosanne,” zegt hij onverwacht vriendelijk, “moeten wij niet even praten?”

Over Rose

Deze column van Rose komt uit Flair 04-2023. Meer van dit soort verhalen lees je wekelijks in Flair.