Dagboek Tess: ‘Zijn puberhormonen zullen de komende tijd alleen maar toenemen. Hoe ga ik hiermee om?’

“Als we nou een hond hadden gehad snapte ik het nog,” zegt hij terwijl we het zoveelste baasje met zijn viervoeter passeren. “Of is dit een manier om te zeggen; we krijgen een hond?” Even lichten zijn ogen op.

“Nee, dat is het zeker niet,” zeg ik. “We hebben het druk genoeg en ik kan je nu al op een briefje geven dat jij dat beest nooit uit gaat laten, ook al zou je het zweren op je hart.”

“O, maar ik zweer het op mijn hart, mammie!” Hij heeft zijn pas versneld en kijkt me van opzij aan. “Ik denk er al een tijdje over na en mij lijkt een bulterriër het leukst.”

“Ben je helemaal gek geworden,” zeg ik. “Ik vind dat doodenge honden.” “Daarin vergis je je mam. Ik ken iemand die heeft er een en die is superlief.” Nu blijf ik staan. “Wie ken jij met zo’n hond?”

“Jeetje, mam. Je hoeft niet zo te reageren omdat jij alleen mensen met labradoedels en golden retrievers kent.” “Kan me niet schelen, Jonas. Ik wil weten wie je kent met zo’n vechthond.”

Hij draait met zijn ogen. “De man van de broodjeszaak in het dorp. Die is superaardig, of wil je nu naar hem toegaan om te zeggen dat hij niets meer tegen mij mag zeggen?”

“Wow, Joris kan het wat minder agressief?”

“Ik zeg juist dat die man niet agressief is. Luister je wel?”

Vooral dat laatste zinnetje schiet bij mij in het verkeerde keelgat. Om niet totaal uit mijn slof te schieten adem ik diep in en uit. Het gesprek dat ik met Jonas wil voeren over het manipuleren van zijn zusje en zijn gemakzucht, is al uit de hand aan het lopen voor ik erover begonnen ben. Tegelijkertijd is precies dit gedrag van hem waar ik het met hem over wil hebben. Als hij al op zijn dertiende al zo tegen mij praat, hoe moet dat dan als hij zestien, zeventien is?

“Weet je, wij gaan even wat drinken daar.” Ik wijs naar de omgebouwde boerderij een eind verderop met het grote terras ervoor. “Prima, hoef ik tenminste niet meer te lopen,” zegt hij schouderophalend.

Terwijl hij naar de wc loopt volg ik hem met mijn ogen. Mijn kleine jochie is nu even groot als ik ben, binnen twee jaar is hij waarschijnlijk een kop groter, hij heeft al schoenmaat 42, zijn puberhormonen zullen de komende tijd alleen maar toenemen. Hoe ga ik hiermee om?

Leon vertelde me dat hij met zijn dochter Anne ook een heel pittige tijd heeft gehad. Ik wilde hem er niet aan herinneren dat ik daar deels bij was, en dat het inderdaad pittig was. Leon gaf me de tip dat veel tegengas geven averechts had gewerkt bij Anne. Pas toen hij de teugels wat liet vieren en niet meer over alles het gevecht aanging, liet zijn dochter hem weer wat dichterbij hem komen. Zo was het volgens hem, langzaam weer de goede kant opgegaan.

Over Tess

Dit ‘Dagboek van Tess’ komt uit Flair 16-2023.