Dagboek Tess: ‘Jonas haalt een briefje van twintig uit zijn zak als bewijs’
“Ik heb een paar vragen aan je Jonas,” zeg ik, terwijl ik hem recht aankijk. Zijn ogen zien er gelukkig normaal uit, dus ik denk niet dat hij heeft zitten blowen of zo. “Eerst wil ik weten waar je nu vandaan komt en waar je geld voor kreeg?”
Hij schuift onrustig heen en weer op zijn stoel. “Jij vindt dat alleen maar stomme mensen omdat ze zo’n hond hebben.”
“Kun je iets duidelijker zijn? Welke mensen, welke hond?” Ik heb wel een idee over wie dit gaat, maar ik wil het hem zelf laten vertellen.
“Boxer is juist superlief,” zegt hij verdedigend.
“Boxer?”
“Ja die bulterriër. Ik laat hem na school een uur lang uit en daar krijg ik vijf euro per keer voor. Ik heb nu al twintig euro verdiend.” Hij haalt het briefje van twintig uit zijn zak als bewijs. Ik voel hoe de spanning in mijn lijf wat afneemt. In elk geval is hij niet aan het dealen of iets dergelijks. “Oké, waarom heb je dat niet gewoon gezegd.”
Hij haalt even zijn schouders omhoog. “Gewoon, ik was bang dat het niet mocht.”
“Maar dan moet je het toch juist met mij overleggen?” zeg ik op een toon waarin zowel boosheid als bezorgdheid doorklinkt.
Hij slaat zijn ogen neer. “Sorry mam.”
“Ik vind het heus niet erg als je hun hond uitlaat voor een zakcentje, maar wat ik wel erg vind, is dat je dat stiekem doet.”
Hij kijkt weer naar me op. “Mag ik nu gaan?”
“Nee, want er is nog iets. Ik weet dat jij af en toe met papa…”
Jonas springt overeind. “Daar kan ik niks aan doen!”
“Rustig maar, dat zeg ik ook niet. Ik ben ook niet boos op je,” probeer ik hem te bedaren.
Maar mijn woorden helpen niet. Totaal overstuur begint hij te ratelen. “Hij begon mij eerst te appen en zei dat ik niet hoefde te reageren, maar dat hij soms iets wilde zeggen tegen me als hij aan me dacht. Toen kwamen er steeds vaker berichten, ook grappige en dus ging ik soms iets terugsturen. Hij zei dat ik het steeds moest wissen, omdat jij anders gestrest zou worden en dat wilden we allebei niet.”
Hij haalt even adem en praat dan verder. “Daarna ging hij zeggen dat als ik eens een uur vrij was, dat hij wel kon komen om een broodje te eten. Ik moest toch eten en hij was in de buurt. Dus toen hebben we twee keer afgesproken, maar vandaag was mijn tussenuur ineens weer opgevuld en kon ik niet meer. Ik wilde het sowieso niet, maar het gebeurde gewoon, snap je dat mam?” Zijn jongensstem slaat over terwijl hij huilend die laatste zinnen zegt.
“Ach lieverd, lieverd.” Ik ga naar hem toe en sla mijn armen om hem heen. “Het is niet erg, jij kunt er niks aan doen, echt niet.” Ik voel hoe zijn lange lijf tegen mij aan schokt. Ik ruik zijn puberzweet en een zweem van het luchtje dat hij sinds kort op zijn wangen spuit.
“Het spijt me mama… sorry…” verontschuldigt hij zich nog een keer hakkelend.
Als Jonas die avond in bed ligt, zegt Leon: “Wat was Jonas vanavond vrolijk. Eindelijk zag ik weer ons lieve joch.”
“Daar is nogal wat aan vooraf gegaan,” zeg ik zuchtend. “Maar ja, ook ik ben zo blij dat hij weer zichzelf is.”
Over Tess
Naam Tess Bleeker
Beroep verhuurmakelaar
Kinderen Jonas en Liva
Stiefdochter Anne
Partner Leon
Dit ‘Dagboek van Tess’ komt uit Flair 19-2023.
