Dagboek Tess: ‘Dit zouden echt geen problemen moeten zijn voor een jongen van twaalf’

“Je weet wat hij aan het doen is,” zegt Leon. “We hebben het allemaal voorspeld, en toch laat je je zo raken.” Ik heb Leon verteld over de therapiesessie, waarbij ik het niet droog heb kunnen houden. “Het allerergste was nog dat Onno vervolgens even zijn hand op mijn knie legde en zei: ‘Tess, ik snap jou zo goed, het doet mij ook zo veel pijn.’

Ik kon me maar net beheersen om zijn hand niet keihard weg te slaan.” “Goed dat je dat niet hebt gedaan.” Leon schudt zijn hoofd. “Dat had een heel nare wending kunnen krijgen.” “Je denkt toch niet serieus dat er een kans is dat we Jonas kwijtraken?” zeg ik geschrokken. “Nee, dat denk ik niet. Maar we zijn wel afhankelijk van het oordeel van die persoon en dus moet je je beheersen,” zegt Leon.

“Hoe reageerde de therapeut op jouw tranen?” “Hij schoof de doos tissues naar me toe en vroeg waarom het me zo raakte. Ik zei dat ik daar geen antwoord op kon geven zonder negatief over Onno te zijn. Terwijl we daar juist zaten om een positieve start te maken.” Op Leons gezicht verschijnt een glimlach. “Wat een goed antwoord.” “Niet echt, want vervolgens begon Onno ook te huilen. Met krokodillentranen zei hij dat hij zo geraakt was dat ik een nieuwe start wilde maken. Hij viel me nog net niet in de armen.”

Ik krijg weer buikpijn als ik eraan denk. Ik denk dat ik moet gaan boksen of worstelen. Iets om mijn frustratie en mijn woede kwijt te raken. Leon streelt over mijn hoofd. “Schat, als je dit nu goed doet, hebben we later nooit meer last van Onno. Hoe vaak moet je nog?” “Twee keer. Dat is het uitgangspunt. Volgens de therapeut zou dat nog kunnen veranderen.”

De volgende dag krijg ik een telefoontje van de therapeut. Hij vraagt me of ik alleen bij hem zou kunnen langskomen. Ik laat mijn verbazing merken en zeg dat het geen probleem is.Even later krijg ik een appje van Onno: ‘Ben jij ook gevraagd om alleen naar die shrink te komen? Ik weet niet of dat een goed idee is… Dit is toch juist een gezamenlijk traject. O.’ Ik besluit niet te reageren. Leon ziet het als een goed teken dat ik alleen ben uitgenodigd voor een therapiesessie. Zo kan ik zonder onderbrekingen of afleiding van Onno mijn verhaal vertellen.

Jonas staat ineens in de woonkamer. “Gaat dit weer over mijn vader?” vraagt hij. Ik hoop niet dat hij iets heeft gehoord. Hij heeft zelf ook gesprekken met die therapeut en waarschijnlijk draait ook zijn hoofd overuren over hoe dit allemaal zal aflopen. “We hebben het er inderdaad over, maar we houden er nu ook meteen over op.

Wat wil je drinken? Iets eten?” Ik sta op om naar de keuken te lopen. Jonas komt me achterna. “Mam, ik weet wat papa probeert, maar dat gaat hem niet lukken. Echt niet.” Ik draai me om naar mijn zoon en kijk in zijn ernstige gezicht. Dit zouden echt geen problemen moeten zijn voor een jongen van twaalf. “Liefje, kom hier.” Ik trek hem tegen me aan. “Niemand kan ons ooit uit elkaar halen. Niemand.”

Over Tess

Dit ‘Dagboek van Tess’ komt uit Flair 06-2023.