Dagboek Tess: ‘Blijven jullie vechten of wordt het therapie?’

Wat is er aan de hand: Onno heeft Tess gedwongen meegenomen voor een ontmoeting met hem en Beer.

Met verbijstering kijk ik naar Beer en Onno, die tegenover me aan het tafeltje zitten van het grote wegrestaurant. “Hij bedreigde me met een pistool!” zeg ik kwaad. “Ik dacht serieus dat ik er geweest was.”

Nog voor Beer kan reageren, trekt Onno al zijn mond open. “Tess, doe normaal, zoiets zou ik nooit doen!” Hij zegt het alsof ík gek ben. “En dat moet ik geloven? Na wat jij allemaal al geflikt hebt?”Onno steekt zijn handen in de lucht. “Kijk, dit bedoel ik nou,” zegt hij tegen zijn vader. Daarna buigt hij zich naar mij: “Dit is een interventie, Tess. Heb je daar weleens van gehoord?”

“Dit had niks met een interventie te maken, maar was een brute overval! Pure intimidatie, eikel!” Ik ben nu zo boos, dat ik in staat ben mijn nagels in zijn gezicht te zetten. “Ga maar schelden, lekker chic,” snuift Onno. “En ík heb mijn emoties niet onder controle?” “Jij bent zo gestoord… Wanneer laat je nou eindelijk iets doen aan dat zieke hoofd van je?”

“Rustig jullie, allebei!” breekt Beer onze ruzie af. “Dit gesprek was mijn idee. Dat dit op zo’n nare manier is gegaan, is nooit mijn bedoeling geweest.” Hij werpt een boze blik op Onno. “En dat spijt me vreselijk, Tess.” “Ik neem jou niks kwalijk,” zeg ik zacht. Mijn handen trillen nog steeds vanwege de kwaadheid, de schrik, de adrenaline; alles.“De reden waarom ik met jullie wilde praten, is omdat ik er op een dag niet meer zal zijn.”

“Ben je ziek?” vraag ik geschrokken. “Niet ziek,” zegt hij, “maar oud. Ik hoopte dat de vete tussen jullie zou afzwakken, maar die is alleen maar erger geworden.”Niet door mij, denk ik. Echt niet door mij! “Ik weet niet waar dit zal eindigen, maar wat ik wel weet,” praat Beer verder, “is dat dit grote emotionele gevolgen heeft voor jullie kind. Ik mag hopen dat jullie nog steeds weten dat jullie samen een kind hebben, en nu blijkt dat er zelfs nog een dochter...”

Hij maakt zijn zin niet af en schudt moedeloos zijn hoofd. Beer weet dus dat Onno de biologische vader is van Bibi. “Ouderschap geeft verantwoordelijkheid. Ik betwijfel of jullie dat wel beseffen, omdat de plichten die bij die taak horen behoorlijk worden verzaakt.”

Hij zucht diep. “Ik heb me laten informeren en de schade die dit aanhoudende gevecht aanricht, wordt dusdanig groot geschat dat ik de stichting Veilig Thuis kan inschakelen. Jullie worden dan waarschijnlijk allebei uit de ouderlijke macht gezet. Dus wat gaan jullie doen? Blijven jullie doorvechten of gaan jullie in therapie?”

Wanneer ik niet veel later weer in mijn auto zit, kan ik niet geloven wat er zojuist gebeurd is. Hoe kan het dat Beer, die zijn leven zowat waagde om Onno niet mijn bruiloft te laten verpesten, nu toch weer doet alsof we samen schuld hebben aan dit alles? Ik lijk helemaal terug bij af te zijn.

Over Tess

Naam Tess Bleeker
Beroep verhuurmakelaar
Kinderen Jonas en Liva
Stiefdochter Anne
Partner Leon