
Marleen: ‘Ik mis je op momenten waarop ik dacht je niet te moeten missen’

Marleen: ‘Aan het einde van de dag is maar één ding belangrijk: dat het 19 uur is’

Marleen: ‘Alsof het moederschap je hele bestaansrecht is’

Marleen: ‘Ik weiger dat simpele basisbehoeftes mijn ‘me time’-momenten gaan worden’

Marleen: ‘Er zijn mamadagen geweest die ik vervloekte, dat ik bij het opstaan wenste dat ik weer in bed lag’

Marleen: ‘Dat een geboorte tot zoiets ellendigs als een familiebreuk kan leiden, daar kan ik met m’n hoofd niet bij’

Marleen: ‘Ik was bang het te leuk te hebben met zijn twee, zonder baby’

Marleen: ‘Maar kan je vrouw dat niet even doen dan?’

Marleen: ‘Mijn kraamtijd vond ik misschien wel net zo traumatisch als de weken nadat ik mijn vader was verloren’

Marleen: ‘Door veel over mijn ouders te praten, ook over hun fouten, houd ik ze levend’

Marleen: ‘Bij elke stap die ik neem in het moederschap verwijder ik mezelf weer iets verder van mijn ouders’

Marleen: ‘Hoe makkelijk ik over de dood van mijn ouders praat, zo moeilijk vind ik het om om hulp te vragen’

Marleen: ‘Er hoefde maar een speentje te vallen of ik viel weer in dat zwarte gat van rouw en verdriet’

Marleen: ‘Toen mijn ouders ziek werden, stond ik altijd ‘aan’. Nu mijn baby er is komt dat gevoel terug’

Marleen: ‘Ik wil dat je weet wat ‘nee’ betekent, voor jezelf en voor een ander’
