Onze planning was de afgelopen twee jaar, zoals voor wel meer mensen denk ik, op z’n zachtst gezegd chaotisch. ‘We kunnen helaas geen dagje weg volgend weekend, want er staat een optreden.’ ‘O nee, we kunnen wel! De besmettingen nemen toe, dus het optreden is toch gecanceld.’
‘O nee, we kunnen nergens heen, want alle leuke dingen voor de kinderen zijn ook gesloten.’ ‘Nou ja, dan gaan we gewoon naar het bos.’ ‘O nee, Nick kan nu dat programma nog deze maand ingepland krijgen, dus het gaat toch niet door.’
Even geen Nick
Ik besef heel goed dat dit first world problems zijn en dat er in het leven nou eenmaal af en toe wat flexibiliteit van je wordt verwacht. Ergens was het ook wel afwisselend. Dan ineens was er heel veel tijd samen, maar nu bijvoorbeeld, komt álles tegelijk en is Nick bijna geen dag meer thuis. De sleur is in ieder geval ver te zoeken!
Alle ad hoc wijzigingen in de planning hebben ervoor gezorgd dat ik komende week een aantal dagen alleen met de kinderen op vakantie ben. Nick zou in eerste instantie meegaan, maar gelukkig kon Vrienden van Amstel live deze maand worden ingehaald en een gastheer van een evenement kan natuurlijk niet ontbreken.
Nick sluit na een paar dagen alsnog aan. Ergens geeft deze gedachte me ook rust. Nick is uiteraard fijn gezelschap, maar ik hoef de eerste dagen van de vakantie nu bijvoorbeeld geen rekening te houden met z’n nieuwe trainingsregime. ‘Is er een sportschool in de buurt?’ Weet ik veel?!
En dat ie bijvoorbeeld, om zijn stem in conditie te houden, elke dag dertig minuten staat te galmen (indien in een hotel, met een kussen voor z’n mond als geluidsdemper). Ik weet niet of ik dat nou zo erg vind om te missen. De behendigheid waarmee hij de kinderen soms een uurtje bij mij weet te parkeren om dan heel slinks te verdwijnen terwijl hij zijn e-reader meegrist. Of het feit dat ik bij een restaurantreservering moet vragen of ze konijnenvoer op de kaart hebben staan voor de vegan des huizes. Nee, daar kan ik ook goed zonder, hoor.
Lees ook
Kirsten: ‘Mijn kinderen loslaten is niet mijn sterkste eigenschap’
Maar – wees gerust – uiteraard zijn er ook dingen die ik zal missen. Zijn chronisch goede humeur bijvoorbeeld, en zijn initiatief om álle activiteiten in de buurt te ondernemen. Het feit dat ie tijdens een vakantie altijd nóg een nieuwe hobby of interesse ontdekt, want daar heeft hij er uiteraard nog niet genoeg van.
Ook voor Nick zal het fijn zijn om even zijn handen echt vrij te hebben tijdens dit o zo leuke, maar ook drukke, twaalf shows durende evenement. Intussen tel ik de dagen af totdat Nick weer lekker bij ons komt. Hoewel het managen van de kinderen met hun leeftijden van 11, 9 en 5 al iets gemakkelijker wordt, is het hebben van mijn man om mij heen wel een stuk fijner. Af en toe dan.
Kirsten Schilder (38) is de vrouw van zanger Nick (37). Samen hebben ze drie kinderen: Nikki (11), Julian (9) en Jackie (5). In Flair schrijft ze elke week open en eerlijk over haar leven.
