Bij de relatietherapeut: ‘Het voelt voor mij niet zo vanzelfsprekend om zomaar interesse te tonen’
Elke week komt iemand uit de praktijk van relatietherapeut Marcelino Lopez in Flair aan het woord over zijn of haar problemen. Via de QR-code lees je nu online hoe het verder is gegaan. Deze week het verhaal van Carlie en Pavel.
Carlie
“Ik riep weleens ‘autist’ naar Pavel als hij urenlang op zijn kamer zat – niet beseffende dat hij inderdaad op het spectrum zit. Zo noemen ze dat tegenwoordig toch? Op aanraden van Marcelino heeft Pavel zich laten onderzoeken door een deskundige. Uit die test bleek dat hij inderdaad op het autismespectrum valt. Maar de symptomen zijn zo mild, dat hij er verder nauwelijks last van heeft.
Het verklaarde voor mij wel onze relatie-issues. Nu we meer inzicht hebben in elkaar wordt het makkelijker daar rekening mee te houden en anders te communiceren.
Het loopt nu soepeler tussen ons. Het scheelt dat ik veel minder geïrriteerd ben door wat Pavel doet of niet doet. Ik heb meer begrip voor hem en zal hem nu niet meer zo makkelijk de schuld geven als het niet gaat zoals ik wil.
Pavel heeft gewoon een andere gebruiksaanwijzing dan ik. Nu ik mijn behoeften directer, en – al zeg ik het zelf – wat liefdevoller verwoord krijg ik ook betere reacties. Niet alleen van Pavel, ook op het werk gaat het daardoor beter.”
Bij de relatietherapeut
‘Achteraf gezien vind ik het heel kwalijk wat die vrouw deed’
Pavel
“Anderen hebben ook weleens geopperd dat ik autistische trekken heb. Ik voelde altijd weerstand om dat te laten onderzoeken. Stel dat… Zo’n term klonk voor mij heel heftig – ik zag het als een scheldwoord. Marcelino wist die diagnose te nuanceren. Het is ook maar een label.
Uiteindelijk komt het erop neer dat mijn hersenen prikkels iets anders verwerken. Het belangrijkste is dat ik nu iets meer zelfkennis heb en leer om er beter mee om te gaan. In ons geval betekent het dat wij allebei zorgvuldiger zijn gaan communiceren.
Voor mij persoonlijk betekent het dat ik in mijn relaties niet zomaar ergens vanuit moet gaan en dóór moet vragen. Ik vat Carlies woorden vaak letterlijk op. Als zij zegt ‘Het gaat oké’, dan is voor mij de kous af. Nu vraag ik vaker door, zo van: ‘Is die ruzie met je bazin echt uitgepraat?’ Soms komt Carlie dan nog met een heel verhaal en blijkt dat het helemaal niet zo oké ging.
Gek misschien, maar voor mij voelt het niet zo vanzelfsprekend om zomaar interesse te tonen. Ik ga er gewoon vanuit dat anderen gaan praten als ze iets willen zeggen.”
