Wat ben ik toch leuk, denkt ze. En heel geraffineerd krijgt ze alles voor elkaar, vaak ten koste van de rest van de wereld. Susanne (26) heeft een narcistische persoonlijkheidsstoornis.  Ik als middelpunt “Tekenen en schilderen zijn altijd mijn passie geweest. Al toen ik een klein meisje was, had ik een scherp oog voor dingen als kleur, lichtval en textuur. Het hielp me de wereld te creëren zoals ik die zag. Dat is waar mijn schilderijen op zijn gebaseerd: mijn visie op de wereld. Een prachtig beeld, mag ik wel zeggen. Met mij als middelpunt. Tijdens mijn puberteit, als mijn ouders boos op me waren, zeiden ze wel eens dat ik geen inlevingsvermogen had. Dat ik koud en egoïstisch was. Ik haatte het om toe te geven dat ze gelijk hadden. Maar dat hadden ze wel, ook nu nog. Ik ben een opportunist, ik hecht me niet aan anderen. Ik leef puur voor mezelf. Alles wat ik doe, elk contact dat ik aanknoop, is vanuit dezelfde gedachte: hoe kan deze persoon me van pas komen? Waar dat door komt, weet ik niet, ik heb een leuke jeugd gehad en hoewel ik enig kind ben, ben ik niet extreem verwend door mijn ouders. Ik heb gewoon altijd het gevoel gehad dat ik beter ben, meer verdiende dan andere mensen." Narcistische trekjes "Als kind wilde ik dat iedereen me mooi, leuk en lief vond. Ik wilde niets liever dan beroemd en aanbeden worden. Misschien had het ermee te maken dat ik gepest werd. Ik zag succesvol worden als de beste manier om mijn pestkoppen terug te pakken. Waarom ik gepest werd? Ik denk omdat mijn klasgenootjes geen hoogte van me kregen. Kinderen zijn groepsdieren, ik viel daarbuiten. Ik ben narcistisch, niet autistisch, en merkte dus dondersgoed dat mijn eigengereide gedrag me benadeelde. Daarom sloot ik, ik was elf of twaalf, vriendschap met een ander meisje dat ook buiten de groep lag. Niet vanuit compassie of herkenning omdat zij net als ik het mikpunt van pesterijen was. De vriendschap ontstond vanuit mijn gedachte dat je samen sterker bent dan alleen.  Ik deed aardig tegen haar, won haar vertrouwen. Samen vormden we een front en werden we meestal met rust gelaten. Oppervlakkig gezien waren we vriendinnen, maar als zij verdrietig was, interesseerde me dat niet. Op een dag stond ze huilend op de stoep. Een groepje meiden had haar achtervolgd en in de bosjes geduwd, vlak bij mijn huis. Daar zat ik dan. Knullig, met een arm om haar heen en een glaasje water in mijn hand. Medelijden voorwendend, terwijl het me eigenlijk niet kon schelen wat ze vertelde. Ik voelde me zelfs lichtelijk geïrriteerd door haar zwakheid, het snot dat uit haar neus stroomde en de hakkelende manier waarop ze vertelde wat er was gebeurd. Ik werkte haar zo snel mogelijk de deur uit, terwijl mijn hersens ratelden over hoe ik dat zo sociaal acceptabel mogelijk kon inkleden. Ik vertelde een smoes. Dat ik naar tekenles moest." Vriendschappen en relaties "Zo ging en gaat het eigenlijk met al mijn vriendschappen en relaties: ik kies mensen uit die iets voor me kunnen betekenen en als ik ze niet meer nodig heb, fladder ik door naar de volgende. Nee, ik voel me daar niet slecht over. Iedereen knoopt toch relaties aan omdat je daar iets voor jezelf uithaalt?  Wat me wel eens verontrust, is dat ik zo moeiteloos emoties kan faken die ik helemaal niet voel. Ik ben best in staat empathie te voelen, vooral voor kinderen of dieren. Maar dat gaat maar tot een bepaalde hoogte. Ik zie het leven voornamelijk als een spel: ik beheers de zetten. Daar geniet ik van. Ik ben daar best fatalistisch in. Ik geloof niet in God, een andere hogere macht of in spiritueel geneuzel zoals karma. Mijn wereld draait om mij, dus waarom zou ik het spel niet spelen zolang ik er goed in ben? Ik snap dat veel mensen die mijn verhaal straks lezen misschien zullen zeggen dat ik zielig ben, omdat ze denken dat ik niet in staat ben om een echte connectie aan te gaan. Maar ik zie dat eerder als onvermogen van hun kant om te zien dat mijn brein superieur is aan dat van hen. Ik ben in staat emoties te veinzen die ik zodanig kan inzetten dat ik bereik wat ik wil." Jongens wilde me versieren "Mijn geluk is dat ik er goed uitzie. Ik trek mensen aan. Mannen vooral. Daarom heb ik nooit moeite hoeven doen om een vriendje te krijgen. In de derde van de middelbare school kreeg ik er steeds meer maling aan of ik wel of niet geaccepteerd werd. Ik had een duidelijk doel: kunstenares worden. De rest boeide me niet. Ironisch genoeg wilde ineens ieder meisje mijn vriendin zijn. Plotseling vonden ze het stoer in plaats van raar dat ik mijn eigen gang ging. De jongens wilden me versieren omdat ik de reputatie had dat ik niet te krijgen was. Althans, wel voor een avondje zoenen, maar meer niet. Sinds die tijd fladderde ik van de een naar de ander, er was niemand die me lang kon boeien.  Bas, mijn huidige vriend, ontmoette ik bij een dansvoorstelling die ik bezocht toen ik op de kunstacademie zat. Onze relatie is niet zonder strubbelingen. Ik heb veel ruimte nodig om mijn eigen ding te kunnen doen en ik kan er slecht tegen als mensen me claimen. Bas is een emotioneel mens en dat botst regelmatig met mijn koele, gesloten karakter." Ruzie met m'n vriend "Tijdens een van onze ruzies huilde mijn vriend. Hij wist niet meer of we wel een toekomst hadden, omdat ik ‘zo weinig rekening hield met zijn emotionele behoeften’. Ik zag zijn tranen en hoewel me dat best verdrietig maakte, maakte ik me het meeste zorgen over hoe ik hem moest overtuigen om bij me te blijven. Ik ben financieel afhankelijk van hem en woon in zijn huis. Ik had op dat moment zelfs geen baan, ik was net afgestudeerd als autonoom kunstenaar en hij onderhield me. Dus in plaats van het juiste te doen en mijn ogen te openen voor wat er werkelijk speelt – dat mijn onvermogen mezelf echt open te stellen hem opbrak – overtuigde ik hem met sex. Ik fluisterde hem in zijn oor dat zolang we van elkaar houden we onze relatie konden laten werken. Dat geloof ik ook wel, maar de onderliggende reden is dat ik wil dat hij bij me blijft omdat ik nergens ben zonder zijn financiële steun. Ik hou echt wel van hem, maar in zijn ogen zou dat om de verkeerde redenen zijn. Ik stel mijn eigen belangen dus boven die van hem, zoals ik dat eigenlijk doe bij al mijn sociale contacten. Dit heb ik mijn hele leven al gedaan. Ik probeer om anderen te geven en goed voor ze te zijn, maar als iets doen voor een ander een streep door mijn eigen plannen zet, of me benadeelt, zet ik mezelf op de eerste plaats." Lees ook Benthe (44) was vroeger drugsverslaafd: ‘Mijn man weet niet van mijn drugsverleden’ Geen kinderwens "Bas is tot nu toe gelukkig makkelijk te lijmen, vooral met sex. Maar ik maak me wel eens zorgen over de dag dat hij niet meer zo naar me verlangt, fysiek gezien. En hij is een echte familieman, ik weet zeker dat hij ooit kinderen wil. Daar moet ik niet aan denken. Voor mezelf niet, maar ik heb ook wel genoeg zelfreflectie om in te zien dat ik het niet in me heb om mezelf weg te cijferen. Dat wil ik een kind niet aandoen. Ik probeer de gedachte dat onze relatie daarop stuk zal lopen, weg te duwen. Wat me tot nu toe helpt, is dat ik van nature pleasers aantrek die niets liever doen dan mij tevreden stellen en dingen voor me doen. Daar maak ik gretig gebruik van. De laatste tijd heb ik veel gelezen over een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Inmiddels ben ik wel in staat om te erkennen dat mijn gedrag niet gezond is. Ik zou best een manier willen vinden om gelukkig te zijn zonder daarmee de grenzen van anderen te overschrijden. Ik wil onzelfzuchtig en oprecht kunnen zijn. Bas echt gelukkig maken door aan zijn behoeften tegemoet te kunnen komen. Ik besef dat dat niet kan als ik stiekem alleen maar om mezelf geef. Ik heb zelfs een therapeut bezocht, vooral om de woedeaanvallen die ik nog wel eens kreeg als dingen niet naar mijn zin verliepen, maar als ik eerlijk ben, denk ik niet dat ik ooit echt ga veranderen. Onderaan de streep ben ik gelukkig met mezelf. Eenzaam, maar tevreden.” Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief. Tekst: Vivienne Groenewoud | Beeld: Getty Images

Eind mei is het weer zover, dan wordt ons vakantiegeld gestort. Finally! Een extraatje dat we goed kunnen gebruiken. Maar hoeveel krijgen we precies en hoeveel belasting betalen we erover?  Vakantiebijslag Al sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog krijgen we ieder jaar rond de maanden mei en juni een extra som geld. Vakantiegeld noemen de meesten het. Maar die benaming is juridisch gezien eigenlijk niet correct. In de Wet minimumloon en minimum vakantiebijslag, wordt vakantiegeld aangeduid als 'vakantiebijslag'. Vakantiebijslag is het geld dat je van je werkgever doorbetaald krijgt als je bijvoorbeeld twee weken op vakantie gaat. Iedereen met een arbeidscontract, een uitkering of een contract als uitzendkracht heeft recht op vakantiebijslag. De jaarlijkse uitbetaling in mei/juni geldt niet voor iedere werkgever. Werkgevers kunnen er namelijk ook voor kiezen hun werknemers maandelijks vakantiebijslag uit te betalen. Je merkt er dan minder van, omdat je het bedrag niet in één keer krijgt, maar krijgt evenveel als bij een eenmalige betaling. Werkgevers kunnen zelf bepalen wanneer ze vakantiebijslag uitbetalen. De enige voorwaarde is dat alle werknemers uiterlijk in juni hun vakantiegeld hebben ontvangen. Hoeveel? Maar waar wordt de hoeveelheid van jouw vakantiegeld op gebaseerd? Al sinds 1968 is vastgesteld dat vakantiebijslag minimaal 8% van het brutoloon omvat. Waar jouw vakantiebijslag uit bestaat hangt af van jouw arbeidsvoorwaarden. Het is daarom goed om in je contract te kijken wat er is afgesproken. Samenstelling Werkgevers kunnen de vakantiebijslag op verschillende manieren samenstellen. Zo kunnen ze ervoor kiezen een peilmaand te nemen. Dat houdt in dat ze het brutoloon van de maand mei nemen, hierover 8% berekenen en dit keer twaalf doen. Ook kan het zo zijn dat je werkgever van 1 juni tot 1 juni iedere maand 8% van jouw brutoloon spaart. Dit is het makkelijkst als je een stabiel inkomen hebt. Met deze berekeningen wordt de bruto vakantiebijslag berekend. Hier wordt nog belasting op ingehouden. Die ingehouden belasting kan flink oplopen. Dat heeft te maken met een correctie op de heffingskortingen, deze zijn inkomensafhankelijk. Hoe meer je verdient, hoe minder kortingen je krijgt. De vakantiebijslag verhoogt je inkomen, dus dalen je kortingen. Lees ook Vakantie boeken? Naar deze locatie moet je reizen volgens je sterrenbeeld Uitzonderingen Hoe zit het als je tussentijds uit dienst gaat? Dan krijg de berekende vakantiebijslag over jouw gewerkte maanden alsnog uitbetaald. Wanneer je bij een nieuwe werkgever begint bouw je vanaf dat moment daar weer vakantiebijslag op. De vakantiebijslag wordt steeds minder populair. Dit komt door de opkomst van individuele keuzebudgetten, waarmee je jouw extra inkomsten kunt personaliseren. Veel cao's maken hier gebruik van. Bedrijven kiezen ervoor om het vakantiegeld op te slaan in een apart potje waar werknemers gebruik van kunnen maken, op de momenten dat ze het echt nodig hebben. Maar niks moet! Dus ga jij toch liever voor je oude vertrouwde extraatje in mei, dan kan dat ook altijd nog. Op de hoogte blijven van onze leukste artikelen en winacties? Schrijf je dan gratis in voor onze nieuwsbrief. Bron: NU.nl | Beeld: Gettyimages